جِندے – امرتا پریتم
اجے وی اوہو سپنےتیرے
اکّھیاں وِچ لٹکدے
پَوناں وچ سُگھنداں اُندی
جِھمنیاں چو اتھرُو پُن دی
شاہ راتاں دی میڈھی وِچ
کوئی لکھاں تارے گُندے
پر سَرگھی دا رنگ گھسمیلا
ترکالاں دا بول کسیلا
حُسناں دا منہ پے گیا مَیلا
اکّھیاں نوں پیا مندے
نہ ہنڈی نہ چھنجی چُھوہی
نہ تیری نہ میری ہوئی
پر عشقاں دی کوری کنی
پیندی جائے اندے
تیل بِنا جگدے نہ دِیوے
جِندوں باہجھ کویں کوئی جیوے
سُورج کولوں منگ کے چانن
چَن چمکدے ہُندے
تیریاں پیراں نوں راہ لبّھے
میریاں پیراں نوں راہ لبّھے
آکھ سمیں نوں اس کنڈیالی
دھرتی دا منہ رندے
آ نی میریئے جِندے
