پھڑ نقطہ، چھوڑ حساباں نوں
چھڈ دوزخ، گور عذاباں نوں
کر بند کفر دیاں باباں نوں
کر صاف دلے دیاں خواباں نوں

گل ایسے گھر وچ ڈھکدی اے
اک نقطے وچ گل مُکدی اے

ایویں متھا زمیں گھسائی دا
پا لتا محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دل اندر سمجھ نہ لائی دا

کدی سچی بات وی لُکدی اے
اک نقطے وچ گل مُکدی اے

اک جنگل بحریں جاندے نیں
اک دانہ روز دا کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں
گھر آون ہو کے ماندے نیں

چِلیاں اندر جِند سُکدی اے
اک نقطے وچ گل مُکدی اے

کئی حاجی بن بن آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکے لے کھائے جی
پر ایہ گل کیہنوں بھائے جی

کِتے سچی گل وی رُکدی اے
اک نقطے وچ گل مُکدی اے