مینوں پاگلپن درکار – استاد دامن
مینوں پاگلپن درکار
مینوں پاگلپن درکار
مینوں پاگلپن درکار
لکھاں بھیس وٹا کے ویکھے
آسن کتے جما کے ویکھے
متھے تلک لگا کے ویکھے،
کدھرے مون منا کے ویکھے ۔
اوہی رستے، اوہی پینڈے،
اوہو ہی ہاں میں چلنہار
مینوں پاگلپن درکار
ہتھ کسے دے آؤنا کی اے ؟
ملاں نے جتلاؤنا کی اے ؟
پنڈت پلے پاؤنا کی اے ؟
رات دنے بسّ گلاں کر کر،
کجھ نہیں بن دا آخرکار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
میں نہیں سکھیا علم ریازی،
ناں میں پنڈت، ملاں، قاضی ۔
نہ میں دانی، نہ فازی،
نہ میں جھگڑے کر کر راضی ۔
نہ میں منشی، عالم فاضل،
نہ میں رند تے نہ ہشیار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
میں نہیں کھاندا ڈکو ڈولے،
رتھ جیون نوں لا ہچکولے ۔
اینویں لبھدا پھراں وچولے،
کوئی بولے تے کوئی نہ بولے ۔
ملے گلے دا آدر کر کے،
کرنا اپنا آپ سدھار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
سبھ دسدے نے ونّ سونے،
کول جاؤ تاں خالی چھنے ۔
دل نہ منے، تے کی منے،
اینویں من منوتی کاہدی،
گلّ نہ ہندی ہنے-بنے،
اندر کھوٹ تے باہر سچیار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ایہہ دنیا کی رولا گولہ،
کوئی کہندا اے مولٰی مولٰی ۔
کوئی کردا اے ٹال مٹولا،
کوئی پاؤندا اے چال مچولا ۔
مینوں کجھ پتہ نہیں چلدا،
کی ہندا اے وچ سنسار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ولی، پیر میں پگڑ پگڑ کے،
گٹے گوڈے رگڑ رگڑ کے ۔
دل نوں ہن تے جکڑ جکڑ کے،
اینویں جھگڑے جھگڑ جھگڑ کے ۔
چھڈّ دتے نے جھگڑے جھانجے،
لمے چوڑے کھل کھلار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ربا، مینوں پاگلپن درکار ۔
مزیدپڑھیں
