مینوں پاگلپن درکار – استاد دامن
مینوں پاگلپن درکار
مینوں پاگلپن درکار
لکھاں بھیس وٹا کے ویکھے
آسن کتے جما کے ویکھے
متھے تلک لگا کے ویکھے،
کدھرے مون منا کے ویکھے ۔
اوہی رستے، اوہی پینڈے،
اوہو ہی ہاں میں چلنہار
مینوں پاگلپن درکار
ہتھ کسے دے آؤنا کی اے ؟
ملاں نے جتلاؤنا کی اے ؟
پنڈت پلے پاؤنا کی اے ؟
رات دنے بسّ گلاں کر کر،
کجھ نہیں بن دا آخرکار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
میں نہیں سکھیا علم ریازی،
ناں میں پنڈت، ملاں، قاضی ۔
نہ میں دانی، نہ فازی،
نہ میں جھگڑے کر کر راضی ۔
نہ میں منشی، عالم فاضل،
نہ میں رند تے نہ ہشیار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
میں نہیں کھاندا ڈکو ڈولے،
رتھ جیون نوں لا ہچکولے ۔
اینویں لبھدا پھراں وچولے،
کوئی بولے تے کوئی نہ بولے ۔
ملے گلے دا آدر کر کے،
کرنا اپنا آپ سدھار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
سبھ دسدے نے ونّ سونے،
کول جاؤ تاں خالی چھنے ۔
دل نہ منے، تے کی منے،
اینویں من منوتی کاہدی،
گلّ نہ ہندی ہنے-بنے،
اندر کھوٹ تے باہر سچیار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ایہہ دنیا کی رولا گولہ،
کوئی کہندا اے مولٰی مولٰی ۔
کوئی کردا اے ٹال مٹولا،
کوئی پاؤندا اے چال مچولا ۔
مینوں کجھ پتہ نہیں چلدا،
کی ہندا اے وچ سنسار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ولی، پیر میں پگڑ پگڑ کے،
گٹے گوڈے رگڑ رگڑ کے ۔
دل نوں ہن تے جکڑ جکڑ کے،
اینویں جھگڑے جھگڑ جھگڑ کے ۔
چھڈّ دتے نے جھگڑے جھانجے،
لمے چوڑے کھل کھلار ۔
مینوں پاگلپن درکار ۔
ربا، مینوں پاگلپن درکار ۔
