قوم دے غدارو! تے پکارو تے ککارو ہن – استاد دامن ​

قوم دے غدارو! تے پکارو تے ککارو ہن
گئے ہوئے فرنگیاں نوں، مڑ کے ہن بلائی جاؤ

قوماں دیاں قوماں تسی، ٹوٹے ٹوٹے کیتیاں
بندہ بندہ، ٹوٹے ٹوٹے، ہُندا تے کرائی جاؤ

کھائی جاؤ، کھائی جاؤ، بھیت کِنّے کھولنے؟
وچو وچ کھائی جاؤ، اُتوں رولا پائی جاؤ

بُھکھاں کولوں آ کے تنگ، لوکاں بانگاں دتیاں
قورمہ پلاؤ رج گھراں چے اڈائی جاؤ

چارے پاسے قوراں نیں، مٹی اڈی جاپدی
پکھی واس پیدا کرو، کوٹھیاں بنائی جاؤ

چاچا دیوے بھتیجے نوں، بھتیجا دیوے چاچے نوں
آپو وچ ونڈی جاؤ تے آپو وچ کھائی جاؤ

انّھاں مارے انّھی نوں، گھسُّن وجے تَھمّی نوں
جِنی تہاتھوں انّھی پیندی، اونی انّھی پائی جاؤ

مری دیاں چوٹیاں تے چھٹیاں گزار کے
غریباں نوں کشمیر والی، سڑکوں سڑکی پائی جاؤ

ڈھڈ بھرو اپنے، تے ایہناں دی کیہہ لوڑ اے؟
بُھکھیاں نوں لمّیاں کہانیاں سنائی جاؤ

“بند جے شراب کیتی” وارے جائیے بندشاں دے
گھرو گھری پیٹیاں تے پیٹیاں پچائی جاؤ

تولہ ماسہ رول کے غریباں دی کمائی وچوں
امریکہ کولوں کاراں اُتے کاراں منگوائی جاؤ

کھائی جاؤ، کھائی جاؤ، بھیت کنّھے کھولنے
وچو وچی کھائی جاؤ، اُتوں رولا پائی جاؤ

استاد دامن