بلھے شاہ 1680 میں اوچ شریف میں سید سخاوت محمد درویش دے گھر پیدا ہوئے، انہاں دا اصل ناں عبداللہ شاہ سی۔

بھلے شاہ نے لاہور دے پنڈ “پنڈ پانڈو” وچ مسیت سھنبال ئی، جھتے او امام مسجد بن کے بچیاں نوں سپارہ پڑھاندے رہے۔

بلھے شاہ دے والدین تھوڑا  چر  اوچ شریف اچ  رہے تے فیر  ساہیوال دے علاقہ ماکوال بعد میں لاہور کے گاؤں پانڈ پانڈو میں رہایش پذیر ہوئے، جھتے او مسجد دے امام بن گئے تے چھوٹے بچیاں نو اسلامی تعلیم دینا شروع کردی۔

بعدوں علوم دین اچ پختہ ہون نوں کئی نامی گرامی استاداں توں تعلیم لئی۔

بھلے شاہ حدیث، فقہہ منطق تے باقی مذہبی علوم وچ ماہر بنے لیکن اندر دی پیاس نہ بھجی بلکہ وقت دے نال نال اے آگ ہور ود دی رہی ۔

ئے۔

بھلے شاہ نے تلاش حق وچ درویشی تے ملنگی لے لئی، اک دن عالم جذب اچ پکار اٹھے “میں اللہ” اسی ویلےمسلمان انہاں نوں پڑھ کے شیخ فضل الدین دے کول لے گئے، انہاں نے بھلے شاہ ول نظر کیتی یہ جان گئے، تے لوکاں نوں اکھیا، کہ اینوں شاہ عنایت کول لے جاو ہالی کچا اے۔

شاہ عنایت نوں ایس گل تے کوڑ چڑھی تے بھلے نوں بلانا بند کردتا، بھلے شاہ ہوری قوالاں نال تے کجھ کہندے کنجراں دے بیلی ہو گئے۔ بھلے شاہ سرکار نچنا شروع کر دتا، تے اک زنانہ ہجڑے دا روپ دھار لیا۔

اک دن کرنی مالک دی ایسی ہوئی کہ بھلا شاہ ہوری اپنے پیر اگے وی نچے ایسا نچے کہ کہ اڈی دا زمیں تے وجنا سی کہ پیر صاحب دے منہ اچوں سسکاری نکلی

” میرا بھلا قصور دا”

بھلے نے اپنی سوچ اپنی شاعری اچ پرو دتی جنوں اس وقت دیاں مولویاں نہیں منیا ۔

تے جد بھلا 1758 مالک حقیقی ول ٹر گیا تے شہر دے سارے مولویاں رل بھلے دا جنازہ پڑھنے تو انکار کر دتا۔

اج بھلے شاہ دی قبر تے حق دا دیوہ بلدا تے سارے مولوی وقت دیاں ہنیریاں نال اوڈ پڈ گئے۔

قصور شہر دی پہچان بھلے دا مزار  اے۔